از نظر تجاری، دو گونه مهم آلبالو در بازار امروز عبارتند از: آلبالو شیرین، Prunus avium، L. و آلبالو، Prunus cerasus L.، هر دو میوه درختی بومی اروپای جنوب شرقی و غرب آسیا. آنها نزدیک به هم هستند، با پیوند سازگار هستند و برای تشکیل ارقام بین گونه ای (Duke) هیبرید می شوند.
آلبالو شیرین احتمالاً جایی بین دریای سیاه و دریای خزر سرچشمه گرفته است، اما در دوران باستان در اروپا گسترش یافته است.
آلبالو بومی همان مناطقی است که آلبالو شیرین است و شواهد خوبی وجود دارد که تلاقی بین Prunus avium و آلبالو آسیاب شده P. fruticosa Pall به دست آمده است.
افزایش به آلبالو. چندین گونه دیگر آلبالو وجود دارد، اما اکثر آنها، به عنوان مثال، آلبالو Nanking، ارزش تجاری محدودی به عنوان میوه دارند.
آلبالو شیرین را می توان بر اساس ویژگی های میوه به دو نوع عمده تقسیم کرد. آلبالو های نوع قلب بیضی شکل یا قلبی شکل با گوشتی نسبتاً نرم هستند که اغلب زود می رسند.
با این حال، بیشتر ارقام مهم تجاری از نوع بیگارو با میوه های سفت تر و گوشتی ترد هستند که در اواسط تا اواخر فصل می رسند. گوشت میوه ممکن است قرمز یا زرد، و پوست آن ممکن است تیره (قرمز تا تقریبا سیاه) یا روشن (زرد-قرمز تا زرد-سفید) باشد.
بسیاری از ارقام آلبالو شیرین که در سرتاسر جهان رشد می‌کنند در اروپا منشا گرفته‌اند، اما تعدادی از ارقام مهم در مناطق محلی آلبالو انتخاب یا پرورش داده شده‌اند.
در نتیجه، آلبالو ترش دارای سطوح بالایی از ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است و در نشریات غیر رسمی به عنوان مفید برای مبتلایان به آرتریت، درد عضلانی و فیبرومیالژیا تبلیغ می شود.
صنعت مواد غذایی رشد تصاعدی را تجربه می کند و تعیین اینکه این محصولات برای چه کسانی ممکن است مفید باشند، وظیفه مهمی است.
مطالعه حاضر نشان می دهد که تجویز آب آلبالو ترش به مدت هشت روز علائم درد عضلانی ناشی از ورزش را در بین دوندگان شرکت کننده در یک مسابقه استقامتی شدید کاهش می دهد. تحقیقات بیشتری برای بررسی بیومارکرهای سرم و توضیح بالقوه برای کاهش درد و التهاب مرتبط با مصرف آلبالو ترش مورد نیاز است.
