استفاده از عسل درجه یک در تهران به عنوان یک درمان مرسوم برای عفونت های میکروبی به زمان های تاریخی برمی گردد. گزارش‌هایی در مورد عسل مانوکا وجود دارد که ثابت شده است که در برابر عوامل بیماری‌زای انسانی متعددی از جمله استافیلوکوکوس اورئوس، انتروباکتر آئروژنز، اشریشیا کلی (E.coli) و سالمونلا تیفی موریوم موثر است.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که عسل در برابر استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، انتروکوک‌های مقاوم به وانکومایسین (VRE) و استرپتوکوک بسیار مؤثر است.
به هر حال، عسل‌های زنبوری که اخیراً شناسایی شده‌اند، ممکن است فوایدی نسبت به عسل مانوکا داشته باشند، زیرا به دلیل بهبود تولید محلی بالقوه ضد میکروبی و انتخاب قابل توجه بیشتر در برابر ارگانیسم‌های مهم پزشکی.
از نظر حساسیت به عسل زنبور عسل با کارایی ضد باکتریایی قابل مقایسه، استافیلوکوک های کواگولاز منفی بسیار شبیه استافیلوکوکوس اورئوس هستند که طبق گفته فهیم و همکارانش. نسبت به گونه های سودوموناس آئروژینوزا و انتروکوک حساس تر بودند.
روش انتشار دیسک در اکثر موارد یک آزمایش ذهنی برای شناسایی آسیب پذیری میکروارگانیسم ها در برابر مواد ضد میکروبی است. به هر حال، حداقل غلظت بازدارنده (MIC) منعکس کننده مقدار مورد نیاز برای مهار باکتری است.
به دنبال استراتژی‌های آزمایشگاهی، بسیاری از ارگانیسم‌های میکروسکوپی (بیشتر مقاوم به چند دارو؛ MDR) که باعث بیماری‌های انسانی می‌شوند، به آسانی در برابر عسل‌ها حساس هستند.
علی‌رغم اینکه التهاب بخش مهمی از پاسخ منظم به عفونت یا بافت‌های آسیب‌دیده است، زمانی که شدید یا با تأخیر باشد، می‌تواند از بهبودی جلوگیری کند یا حتی باعث آسیب بیشتر شود.
ادبیات موجود نشان داده است که واکنش التهابی در مطالعات بالینی اولیه، مدل‌های حیوانی و کشت‌های سلولی تعدیل شده است. جدی ترین پیامد التهاب نامتعادل، تولید رادیکال های آزاد در بافت است.
این رادیکال های بسته نشده توسط لکوسیت های خاصی آغاز می شوند که به عنوان جنبه اصلی فرآیند التهابی تحریک می شوند، زیرا فرآیندهای التهابی آن چیزی است که مجموعه ای از رویدادهای سلولی را فعال می کند که منجر به شروع فاکتورهای رشد می شود که بر تکثیر فیبروبلاست ها، رگزایی و سلول های اپیتلیال تأثیر می گذارد.
چندین نوع عسل از کشورهای مختلف گزارش شده است که دارای اثر ضد التهابی هستند، از جمله عسل های زنبورهای بدون نیش.
