تیرها توسط جک پالت یا بالابر هیدرولیک برداشته شده و به دستگاه بافندگی منتقل می شوند. عرض این دستگاه‌های بافندگی متفاوت است، اما ممکن است 85 اینچ (216 سانتی‌متر) یا 153 اینچ (389 سانتی‌متر) باریک باشند.
(جای تعجب نیست که هرچه پهن‌تر بافندگی باشد، بافت کندتر می‌شود، زیرا طول می‌کشد تا نخ‌های پود از تار عبور کنند.) تیرها به‌صورت مکانیکی با یک جک تار بر روی بافندگی بلند می‌شوند، که می‌تواند وزن و اندازه تیر را تحمل کند.
حوله نرمینه بافت بر روی دستگاه‌های بافندگی بافته می‌شوند، به این معنی که هر دستگاه دارای دو دسته یا تار و در نتیجه دو تیر تار است یک تار به نام تار زمینی نامیده می‌شود و بدنه حوله را تشکیل می‌دهد و دیگری به نام تار شمعی و باعث ایجاد خرطوم می‌شود.
یا حلقه هر مجموعه ای از نخ های تار با دقت از طریق مجموعه ای از چشم های فلزی تغذیه می شود و به یک مهار متصل می شود. (هارنس ها قاب های مجزا و موازی هستند که می توانند در روابط عمودی خود با یکدیگر تغییر کنند.) این هارنس ها به طور مکانیکی این نخ های تار را بالا و پایین می کنند تا پود یا پرکننده از بین آنها عبور داده شود. محل تلاقی تار و پود پارچه بافته شده است.
نخ پرکننده به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌شود که به طور آزاد در پارچه بافته شده قرار گیرد. هنگامی که این پرکننده شل به پارچه زده یا فشرده می شود، شل به سمت بالا هل داده می شود و تبدیل به حلقه کمی می شود.
شاتل‌ها که نخ‌های پرکننده را حمل می‌کنند، واقعاً با سرعت‌های بالا از روی این دستگاه‌های بافندگی بزرگ شلیک می‌شوند – این دستگاه‌های حوله‌سازی ممکن است دارای 18 شاتل باشند که از یک سیلندر آتش‌زن در سراسر تار شلیک می‌شوند.
یک شاتل درست پشت سر دیگری می آید. به محض اینکه یک شاتل در سراسر رشته های تار شلیک می کند، شاتل پایین می آید و به سیلندر شلیک منتقل می شود و دوباره به سمت آن شلیک می شود.
