توت برگ‌ریز است و دارای برگ‌های دندانه‌دار و گاهی لوب‌دار است که به‌طور متناوب در امتداد ساقه‌ها قرار گرفته‌اند. افراد می توانند تک پایه (دارای گل های نر و ماده) یا دوپایه (دارای گل های نر یا ماده) باشند.
گلهای ریز به صورت خوشه های گربه ای تنگ قرار می گیرند. هر میوه از یک خوشه کامل گل ایجاد می شود و به طور رسمی به عنوان چندگانه شناخته می شود. میوه ها تا حدودی شبیه توت سیاه هستند و به سفید، صورتی، قرمز یا بنفش می رسند.
توت قرمز (Morus rubra) در شرق آمریکای شمالی، بزرگترین توت از این جنس است که اغلب به ارتفاع 21 متر (70 فوت) می رسد. دارای برگ های دو لوب، سه لوب یا بدون لوب و میوه های خوراکی بنفش تیره است.
توت خشک یزد بومی آسیا، اما مدت‌ها در جنوب اروپا کشت می‌شود، به دلیل میوه‌های سفیدی که می‌دهد به این نام خوانده می‌شود. از برگ های آن به عنوان غذای کرم ابریشم استفاده می شود.
در شرق آمریکای شمالی طبیعی شده است چندین واریته مفید توت سفید عبارتند از توت روسی مقاوم به سرما، که برای کمربندهای سرپناه و استفاده از چوب محلی به غرب آمریکای شمالی معرفی شده است، و انواع بی‌ثمر مانند ارقام «Stribling» و «Mapleleaf» هستند. توت گریان اغلب به عنوان درخت چمن استفاده می شود.
توت یک گیاه چند منظوره است. توت به عنوان یک منبع عالی از مواد مغذی و مواد شیمیایی گیاهی، به عنوان یک غذای کاربردی شناخته شده است. میوه های تازه خوراکی هستند و برای تولید مواد غذایی مانند آب میوه، مربا و ژله برداشت می شوند.
در همین حال، برگها بسیار خوش طعم هستند (Srivastava et al. 2006). برگ‌های توت نقشی محوری در صنعت نوغان‌سازی ایفا می‌کنند زیرا به عنوان تنها غذای کرم ابریشم (Bombyx mori) عمل می‌کنند.
برگها نیز به دلیل تأثیر مثبت بر تولید شیر برای تغذیه دامهای شیری کشت می شوند. چای گیاهی تهیه شده از برگ توت به عنوان یک نوشیدنی سالم در میان کشورهای آسیایی مصرف می شود.
