آلبالو خشک نیز همانند گیلاس خشک ۱۴۰۱ ارزش سلامتی دارد. گفته می شود که آنها دارای اثر ادرارآور هستند، به این معنی که خوردن منظم آنها می تواند به افزایش تولید ادرار کمک کند.
افزایش ادرار برای افراد مبتلا به فشار خون بالا یا ادم مفید است، زیرا ترشح منظم مایعات به معنای حذف مداوم نمک های اضافی از بدن است. مطالعات همچنین نشان می دهد که گیلاس به طور کلی دارای آنتی اکسیدان هایی است که برای افرادی که اختلالات قلبی دارند مفید است.
علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که خوردن گیلاس ممکن است به کاهش درد افرادی که دچار آرتروز یا نقرس هستند کمک کند، زیرا ترکیبات قرمز موجود در میوه اثر تسکین دهنده درد دارند.
آلو گیلاس خشک از آلوهایی تهیه می شود که از نظر سفتی گوشت و محتوای قند متفاوت است. آلوهای تازه را در آفتاب یا در فر خشک می کنند. برخلاف آلو تازه، آلو خشک حاوی رطوبت کمتر و انرژی (قند) و مواد مغذی (مواد معدنی و ویتامین ها) بیشتر است.
برای تهیه آلبالو خشک کافی است ابتدا به میزان دلخواه آلبالو را بشویید. سپس آلوها را با چاقو به دو قسمت تقسیم کرده و در یک سبد زیر نور آفتاب قرار دهید تا طبیعی خشک شوند.
پس از خشک شدن آلوها می توانید آنها را در ظرف در بسته در یخچال نگهداری کنید. اطمینان حاصل کنید که آلو برای مدت طولانی زیر نور خورشید قرار نگیرد، که می تواند آنها را سفت و غیر قابل خوردن کند.
آلو گیلاس خشک منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها است. این میوه حاوی مقادیر خوبی از ترکیبات فنلی و بتاکاروتن است که رادیکال های آزاد اکسیژن را خنثی می کند. رادیکال های بدون اکسیژن اثرات مخربی بر بدن دارند.
آنها چربی های بدن را اکسید کرده و باعث تجمع آنها در رگ ها و مسدود شدن آنها می شود. این فرآیندها یکی از علل اصلی بیماری های قلبی عروقی هستند. اگر DNA آسیب ببیند، شانس بدن برای تولید سلول های سرطانی به طور چشمگیری افزایش می یابد.
یکی دیگر از اثرات مضر رادیکال های آزاد افزایش خطر ابتلا به آرتروز است که منشاء بیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید است.
