درخت خرما کرمان نقش مهمی را به عنوان یک محصول امنیت غذایی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا ایفا کرده و در 5000 سال گذشته غذای ارزشمندی را برای مردم فراهم کرده است.
از درخت خرما برای قدردانی از میوه های آن درخت مقدس، درخت حیات و نان صحرا یاد می شود. اعتقاد بر این است که نام لاتین این درخت از یونانی Phoenix daktulos گرفته شده است که به معنای انگشت ارغوانی یا قرمز است.
در حال حاضر حدود 100 میلیون درخت خرما در سطح جهان کشت می شود که 90 درصد از آنها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا رشد می کنند. تولید جهانی سالانه خرما در سال 2008 بالغ بر 5/7 میلیون تن بوده است.
در اراضی مورد استفاده برای کشت خرما نه تنها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، بلکه در کشورهای دیگر مانند استرالیا نیز گسترش زیادی وجود دارد.
به دلیل تولید مازاد خرما، انواع نرم و نیمه خشک معمولاً پس از خشک شدن نسبی تا رطوبت کمتر از 25 درصد نگهداری می شوند که ماندگاری قابل قبولی از خود نشان داده است.
تولید بیش از حد خرما با فرآوری محدود منجر به خسارات هنگفتی به خصوص برای میوه های کم عیار می شود. تلفات عمده، تا 2 میلیون تن در سال، در سراسر جهان در طول برداشت، ذخیره سازی، تهویه و فرآوری مشاهده می شود.
میوه‌های خرما کم‌آب خشک، آسیاب شده و با غلات مخلوط می‌شوند تا خوراکی بسیار مغذی برای شترها و اسب‌ها در بیابان تشکیل دهند. دانه خرما به خوراک دام برای گاو، گوسفند، شتر و طیور اضافه می شود.
میوه‌های خرما به دلیل ارزش غذایی و اقتصادی، دامنه و پتانسیل بسیار زیادی برای استفاده به عنوان غذا دارند. میوه خرما حاوی 6.5 تا 11.5 درصد کل فیبرهای غذایی است، حدود 1 درصد چربی، 2 درصد پروتئین و 2 درصد خاکستر است و منبعی غنی از آنتی اکسیدان های فنلی است.
انتظار می رود تغییرات در ترکیب شیمیایی میوه خرما بر ارزش غذایی، کیفیت حسی و استفاده صنعتی آنها تأثیر بگذارد. دانه‌های خرما، 10 تا 15 درصد کل میوه را تشکیل می‌دهند، یک محصول جانبی ارزشمند از صنایع تبدیلی میوه خرما است و با سطح بالایی از الیاف مانان نامحلول در آب مشخص می‌شود و ممکن است برای تقویت فیبر مورد استفاده قرار گیرد.
