مونتاژ مناسب سازه های بتنی پیش ساخته زیرزمینی اغلب در ساخت سازه های زیرزمینی حیاتی است.
به طور خاص، ایزوگام ونوس دلیجان بین بخش های بتنی پیش ساخته یک عامل کلیدی است که بر استفاده، ایمنی و طول عمر تأثیر می گذارد.
روش فعلی استفاده از نوارهای لاستیکی ضد آب در طراحی است. در طول فرآیند نصب، برای دستیابی به عملکرد، تنش فشاری با پس کشش به نوار اعمال می شود. برای این مقاله، آزمایش‌های فشار جانبی بر روی نوارهای مهر و موم لاستیکی مرکب که از بتونه استفاده می‌کنند، انجام شد.
دستگاه های آزمایش آب بندی و آب بندی ویژه برای بررسی روابط متناظر بین فشار آب و تنش فشاری (یا کرنش) طراحی شده اند. یک رابطه بین فشار مقاومت در برابر آب و تنش فشاری و کرنش نوار لاستیکی کامپوزیتی مبتنی بر بتونه بر اساس آزمایش‌های سری پیشنهاد شد و سپس هدف کنترلی حداقل کرنش فشاری نوار لاستیکی کامپوزیت بتونه پیشنهاد شد.
در نهایت، آزمایش‌های ضد آب در مقیاس کامل روی اتصالات تونل انجام شد. نتایج تجربی یک مرجع علمی برای کاربرد مهندسی و طراحی بتونه نوارهای لاستیکی آب‌بندی کامپوزیت برای سازه‌های بتنی پیش‌ساخته پس تنیده زیرزمینی ارائه می‌کند.
عایق رطوبتی معمولاً یک هدف کلیدی طراحی برای سازه های بتنی پیش ساخته زیرزمینی است. برای سازه های تونلی مدرن، قطعات اغلب به ریخته گری بتن با کارایی بالا با نفوذپذیری بسیار کم نیاز دارند. بنابراین، نقطه نشت احتمالی اولیه در نظر گرفته شده، اتصال سگمنتال است.
برای پوشش تونل، یکی از مهمترین عوامل موثر بر رفتار کلی و پاسخ سازه، وجود اتصالات سگمنتال برای واحدهای بتنی پیش ساخته بود. با توجه به محیط زیرزمینی، تعمیر پس از نشتی در سازه بسیار دشوار است. به طور کلی، عمر مفید طراحی برای سازه های زیرزمینی از 75 تا 100 سال متغیر است.
سازه‌های درون شبکه‌های تونل زیرزمینی شهری به دلیل بار دینامیکی طولانی‌مدت و اثرات مرتبط با ساختمان‌های اطراف، تمایل به تغییر شکل دارند. در شرایط کاری، بیشترین تغییر شکل اغلب مشاهده شد و در محل اتصال وارد حالت شکست شد. بنابراین، مواد ضد آب باید تغییر شکل ساختاری را در خود جای دهند.
