اگرچه انبه خشک عمده دارای محتوای آنتی اکسیدانی کمتری نسبت به همتای تازه خود است، اما همچنان منبع خوبی از کاروتنوئیدها است. همچنین با مصرف بیشتر فیبر و بهبود کیفیت رژیم غذایی مرتبط است.
با این حال، این بدان معنا نیست که انبه خشک عمده دیگر منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها نیست، زیرا همچنان بتاکاروتن، بتا کریپتوکسانتین، لوتئوکسانتین و ویولاکسانتین را فراهم می کند. انبه خشک همچنین فیبر غذایی را فراهم می کند که ممکن است به بهبود سلامت روده کمک کند.
در نهایت، داشتن مقداری انبه خشک عمده ممکن است منجر به کیفیت رژیم غذایی بالاتر شود، زیرا شواهد نشان می‌دهد که مصرف میوه‌های خشک با مصرف مواد مغذی بهتر و اندازه‌گیری وزن و چربی کمتر بدن مرتبط است.
در حالی که حساسیت به انبه بسیار نادر است، برخی افراد ممکن است به ترکیبی به نام پروفایل حساسیت داشته باشند که ممکن است منجر به واکنش های آلرژیک از خفیف تا شدید شود.
پروفایل موجود در انبه ساختاری مشابه با پروفایل درخت توس دارد و این ترکیبی است که در پس واکنش متقابل بین انبه و گلابی، هلو و سیب است. همچنین افرادی که قبلاً با پیچک سمی یا بلوط سمی تماس داشته اند ممکن است به دلیل غلظت بالای اوروشیول در هر دو گیاه، واکنش تاخیری به انبه نشان دهند.
با این حال، این به احتمال زیاد زمانی اتفاق می افتد که انبه خشک عمده هنوز دارای پوست باشد، زیرا این ترکیب عمدتاً در پوست انبه یافت می شود. علاوه بر این، برخی از افراد، به ویژه افراد مبتلا به آسم، ممکن است در صورت افزودن سولفیت به عنوان ماده نگهدارنده برای حفظ رنگ آن و جلوگیری از فساد، نسبت به انبه خشک واکنش نشان دهند.
برخی از سولفیت های متداول مورد استفاده شامل متابی سولفیت پتاسیم یا دی اکسید گوگرد هستند. در نهایت، به یاد داشته باشید که به اندازه وعده‌ها توجه کنید، زیرا انبه‌های خشک منبع غلیظی از قندهای طبیعی هستند. برای کاهش مصرف شکر اضافه شده، انبه خشک شیرین نشده را انتخاب کنید.
